Imię
~ Godne prawdziwej królowej~Ester
Wiek:
~ Nigdy nie miał znaczenia~Przeżyłam już pięć cudownych wiosen.
Charakter:
~ Jestem jak burza, raz spokojna raz rozszalała. Jestem bardziej przyjaźnie nastawiona, ale nawet ja mam swoje kaprysy.Wobec wilków, które znam jestem szczera i otwarta, ale podejrzliwa wobec obcych. To co przeżyłam odbiło piętno na jej charakterze. Choć lubię spędzać czas z innymi wilkami, to mym ulubionym zajęciem są całonocne spacery, podczas których wspomina sobie Shiru i rozmyśla. Choć Lubię samotnie odpoczywać, ale nie potrafię cały czas być sama. Nie nawiedzę zwad i kłótni, ale nie odpuści, gdy ktoś będzie chciał ją znieważyć. Ogólnie jest spokojna, nie wyróżniająca się zachowaniem w grupie. Jednakże należne przy niej jest zachować ciut dystansu, w jej naturze nie leży zapomnienie.
Zainteresowania
~Ester bardzo lubi  polowania, spacery w świetle księżyca i odpoczywanie na skałach w upalne dni, jednak jej najbardziej lubianym  zajęciem jest na pewno wędrówka.
Cechy fizyczne
Jestem na pewno zwinna i szybka, z siłą to nie najlepiej.Zawsze jest czujna i odważna, nie wie co to ból...
Historia:
Początki
Urodziłam się w starej, małej, lecz pięknej watasze Demony osadzonej w dolinie żywiołów. byłam najmłodsza z ósemki szczeniąt.Większość mojego rodzeństwa była dorosła i bura.Ja byłam śnieżno biała tak jak mój ojciec Shiru, Betha watahy. Pewnego, dość ciemnego wieczoru Shiru zabrał mnie na jasne wzgórze.
-Tato[...] co błyszczy na niebie?-zapytałam
-Na niebie?-Spojrzał pytająco-Tam błyszczą gwiazdy, duchy naszych przodków.
-Tatusiu[...] jacy przodkowie?-dopytywałam się i weszłam na grzbiet Shiru.
-No widzisz córeczko, gdy wilk umiera pojawia się gwiazda-odpowiedział
-Tam jest mama?-powiedziałam z łzami w oczach.
Moja mama Khirhe umarła przy porodzie, szybko musiałam się przyzwyczaić do smaku mięsa. Była niską, kasztanową i zielonooką wilczycą.
-Tak, jest tam. Ale teraz chodzony do jaskini.
Razem z Shiru wróciliśmy do naszej pięknej jaskini.
Najgorsze dni
Wszystkie chwile mojego szczenięcego życia.Przynajmniej kiedy czułam się szczeniakiem.No cóż, kiedy miałam rok rozpętała się wojna pomiędzy watahą Wichrów i Domeny. Nic nie było takie jak kiedyś.
-Schowaj się!-Zawył wystraszony Shiru.
Złapał mnie za skórę i położył pod kamieniem.
-Ale Tato!!![...]-płakałam ze strachu o niego.
-Ciii[...] zaraz będę-uspokoił mnie i wyszedł z jaskini. Jednak nie na długo. Było słychać ,,Thask" i ciało Shiru leżało na ziemi. Poczekałam jeszcze trochę i pobiegłam do niego.
-Tato!!-Popłakiwałam i przytuliłam się do jego ciała-Nigdy o tobie nie zapomnę.
teraz nie miałam nic, ani ojca, ani rodziny, ani domu. Nie było już miejsca dla mnie na tej ziemi.
Samotna Wędrówka
Jeszcze tego samego dnia spakowałam całą żywność jaką umiem unieść i medalion po Shiru. Ruszyłam w drogę , zmieniającą całe moje życie, Przy końcu tej wyprawy już nigdy nie będę tą samą wilczycą... Akurat zaczęła się potężna wojna pomiędzy watahami, stałam się samotniczką. Często zatrzymywałam się przy wodospadach, przy jednym z nich mnie olśniło, okrążałam kaniony, wspinałam się na góry tylko po zemstę.Dołączyłam do zabójców, do watahy Wichrów by znaleźć zemstę i ją znalazłam. Porucznik, zabójca Shiru. Sama w chwili gdy biliśmy sam na sam zaatakowałam go, oberwałam mu ucho, złamałam kości i skręciłam kark. Ja miałam złamaną łapę i wiele ran.
Tajemnica i Nadzieja
Odeszłam z watahy wichrów z satysfakcją.Znów byłam sama, ale nie na długo. Przy rzeczce spotkałam karmelową wilczycę Merlin, wygnańca. Była mą nauczycielką. Nauczyła mnie polować, udoskonaliła walkę.Wszystko ma swoje dobre zakończenie.
A co dalej? czyżby to już koniec tej historii? nie, to jedynie jej cząstka którą wolę zachować dla siebie.
Zostałam sama, jakoś odeszłam od Merlin,Jednak garstka nadziei gdy doszłam na tereny stada Księżyca... Może znalazłam dom...











Siła:10
Szybkość:50
Zwinność:50
Czujność:40
Odwaga:50

Floreny (na początek 5):